Γεια και πάλι. Ελπίζω να μη με ξέχασες τόσο γρήγορα. Ο λόγος που άργησα τόσο πολύ να γράψω, είναι το ότι άρχισα ζωή από την αρχή. Χωρίς πλάκα. Νιώθω αναγεννημένη. Αγαπώ αυτή τη ζωή. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή...
Θεσσαλονίκη, 11/9/15
Η τελευταία μέρα της πρώτης μου ζωής. Νιώθω αμέτρητη ευτυχία για όλα. Οικογένεια, φίλοι, εκπαίδευση, άτομα που μου έδωσαν τόσα πολλά. Μου λείπουν όλοι και όλα. Και ας μη το παραδέχομαι. Δεν είμαι άνθρωπος που μοιράζεται. Δε λέω εύκολα σ'αγαπώ ή μου λείπεις και, αν το πω, δε θα το πω πρώτη. Και ο λόγος δεν είναι ότι είμαι άκαρδη. Αντιθέτως, όποτε τα σκέφτομαι βάζω τα κλάματα. Κάποιες φορές αναρωτιέμαι αν έκανα σωστά που έφυγα. Αν θα ξαναδώ τους ανθρώπους μου. Αν αυτοί θα έκαναν το μεγάλο βήμα να έρθουν σε μένα. Ξέρω ότι οι περισσότεροι δε θα το κάνουν λόγω συνθηκών. Ξέρω ότι ίσως εγώ δεν το κάνω για τον ίδιο λόγο. Αλλά τους αγαπώ και πιστεύω θα με συγχωρήσουν. Αλλά, θα επικεντρωθώ στα θετικά γιατί ήδη έχω επηρεαστεί.
Αγγλία, σήμερα
Δε θα αρνηθώ ότι οι πρώτες μέρες ήταν τραγικά δύσκολες. Αλλά οι άνθρωποι εδώ είναι πολύ μα πολύ πιο ευγενικοί! Στην Ελλάδα σου πέφτουν τα ψώνια και αδιαφορούν. Εδώ τρέχουν να βοηθήσουν. Απίστευτο. Οι δρόμοι είναι δύσκολοι γιατί δεν υπάρχουν πινακίδες με τα ονόματα ή τους αριθμούς των οδών! Οπότε, GPS και χάρτης είναι αναπόφευκτα. Το σίγουρο είναι ότι θα χαθείς. Όμως ρώτα ελεύθερα και η βοήθεια θα είναι άμεση! Ακόμα και οι ξένοι ψάχνουν να σε βοηθήσουν. Επίσης, τα λεωφορεία εδώ δεν λένε τα ονόματα των στάσεων κάπου! Οπότε, ίντερνετ, μετράς στάσεις με τα δάχτυλα και πες κι ένα Πάτερ Ημών. Α, και τα λεωφορεία δεν σταματούν στη στάση αν δε σηκώσεις το χέρι σου! Keep that in mind.
Τα υπόλοιπα είναι ευκολότερα και πιο προφανή. Εμπορικά κέντρα, φαγάδικα, Burger King, Starbucks, H&M και όλα καλά!!! Το βράδυ θέλει αρκετή προσοχή για δύο λόγους: πρώτον, όσοι είναι έξω είναι μεθυσμένοι. Δεύτερον, δεν υπάρχουν αυτοκίνητα ακόμα και στους πιο κεντρικούς δρόμους! Η κίνηση σταματά για λόγο που δεν έχω καταλάβει. Υποθέτω γιατί όλοι είναι στις pubs μεθυσμένοι.
Το καλύτερο είναι οι ευκαιρίες που έχει κάποιος όταν μένει σε μεγαλούπολη εκτός Ελλάδας. Ένα σωρό σύλλογοι, societies, φεστιβάλ, εκθέσεις, events, street art, τα πάντα. Ό,τι μπορείς να φανταστείς. Για παράδειγμα, έχω μπει σε φοιτητικό σύλλογο πρώτων βοηθειών, σε σύλλογο αστρονομίας και *ελπίζω* πως βρήκα δουλειά. Μην αναφέρω το πόσα άτομα γνωρίζεις από διαφορετικές εθνικότητες! Αγαπημένοι μου ως τώρα οι Κινέζοι. Είναι τόσο ήρεμοι και χαμογελαστοί. Τους θαυμάζω γι'αυτό.
Το μόνο αρνητικό που μπορώ να σκεφτώ είναι οι τιμές, Αν δεν έχεις μισθό Αγγλίας, τότε δε μπορείς να ζήσεις με τιμές Αγγλίας. Τουλάχιστον όχι ένας μέσος Έλληνας. Α, και ο καιρός. Έχει απίστευτο κρύο από τώρα! Το βράδυ η θερμοκρασία φτάνει στους 6-7 βαθμούς και είναι τέλη Σεπτέμβρη!
Το μόνο που μένει να κάνω τώρα είναι να βρω μια φθηνή σχολή χορού να μάθω swing (yeah 40s). Αν έχω χρόνο και χρήμα φυσικά. Γιατί καλό να εξελίσσεται το μυαλό, αλλά να ακολουθεί και το σώμα.
Αυτά είχα να πει επί γενικού πλαισίου για τη ζωή εδώ. Πολύ επιγραμματικά πάντα. Πιθανότατα, όταν βρω χρόνο, πηγές και κέφι, θα κάνω αρθράκια για όσα μου τραβούν το ενδιαφέρον. Σίγουρα θα γράψω για το Halloween!
Θα κλείσω με την αγαπημένη μου φράση που την έχει πει η Μέριλιν: sometimes good things fall apart so better things can fall together...
Με άκουσες και σε ευχαριστώ γι' αυτό. Εις το επανιδείν....
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου